Sup,

Het is weer blogtijd. Sorry dat ik maandag niks gepost heb, er waren transfers... Die zijn er elke 6 weken en dan is P-day op woensdag en niet op maandag dusja...
Goed, deze week is er pittig veel gebeurd, en ik heb mijn dagboek niet compleet waardeloos bijgehouden, maar ik heb em niet bij... Dus dat schiet niet echt op. Oeps... MAAR, deze keer heb ik mijn camera wel bij me EN kabeltje. Het werd eens tijd dat ik foto's liet zien. Ik neem er niet zo heel veel eigenlijk, maar vanaf vandaag zal ik er meer gaan maken.

Dusja, deze week hadden we exchanges. Ik ging naar South Ribble (De rivier Ribble is de rivier waar de eerste leden van de kerk in Engeland gedoopt werden). En daar zat ik met Elder Elison. Hij zat in
mijn MTC-groep en is dus net zo lang op zending als ik. Dusja... twee kei onervaren zendelingen die geen senior companion hebben om ze uit de nood te helpen, dat gaat vast goed. NOU... om eerlijk te zijn ging het pittig goed. Ik had het erg naar mijn zin. Ik voelde me meer op mijn gehakt omdat mijn companion net zo onervaren was als ik. (Ja, gehakt ja...). Elder Honour heeft me goed getraint, want ik en Elder Elison redde ons prima.
We hadden een gesprek met twee Poolse vrouwen. Om een of andere reden praat ik best vaak met Poolse mensen... Ik had de herstelling van begin tot einde uitgelegd, maar ze waren uiteindelijk toch niet zo geïnteresseerd, meh.
We bezochten ook een onderzoekster die al best wel heel erg lang les krijgt van de zendelingen. Het is een vrouwke van 23 ofzo en ik snap best waarom ze nog niet gedoopt is. Toen we haar bezochten kletsten we de hele tijd, en ging het niet zozeer over het Evangelie. We waren er ook veel te lang, anderhalf uur ofzo... oeps. (Het is een regel dat een bezoek niet langer dan een uur hoort te duren). Nouja, heel leerzaam moment.... Ik zal het niet meer doen. Was wel een heel goed gesprek.

Eenmaal terug in Blackpool...
Ik weet niet of ik dit al gezegd heb, waarschijnlijk al 20 keer, maar Blackpool wordt door de leden van de kerk ook wel Sin City genoemd, of het Las Vegas van Engeland. De mensen hier zijn vaak dronken op straat, dragen alleen trainingsbroeken, hebben allemaal tattoos, vloeken pittig veel en geven bijzonder weinig om God. En daar kom ik dan aan met een geloof met allemaal regels enzo...
 We hebben iets dat heet 'The Standard of Excelence'. We houden cijfers bij, zoals hoeveel lessen we hebben gegeven aan mensen en hoeveel nieuwe onderzoekers we hebben enzo. En volgens de Standard of Excelence hoor je 15-20 lessen in een week te hebben. Afgelopen week hadden we er 18, dat is niet slecht... Maar alle weken ervoor zaten we onder de 15, en dat is pittig slecht. Maar nu er een nieuwe transfer begint hebben we als doel gezet dat we elke week minstens 15 lessen
geven. Deze week begint het al heel goed. We hebben in twee dagen 4 nieuwe onderzoekers en al 7 lessen gegeven. :D Ons harde werk wordt eindelijk beloond. Mensen luisteren eindelijk naar wat we te zeggen hebben.

OH... Voor mensen die zo lief zijn om mij briefjes te sturen, soms als er transfers zijn ga ik naar een ander gebied, dus heb ik een nieuw adres... Maar ik blijf in Blackpool, dus geen zorgen... stuur ze
lekker naar hetzelfde adres :).

Leuk verhaaltje; gisteren zouden we Ben zien. (Ben is de rappert, en hij is een chav... grappige kerel) En de afspraak was om 2 uur bij de bibliotheek. We bleven maar wachten, en om half 3 besloten we maar te gaan. Hij nam ook zijn telefoon niet op enzo... Dusja, later op de dag krijgen we een sms van hem dat hij door zijn alarm geslapen is.... Het was 2 uur! :/ Hij had waarschijnlijk een dikke kater ofzo. Maar ja, we mogen hem nog steeds :).

Die avond kwamen we langs een man, zijn naam is Bill. Hij is zo'n 65-70 jaar oud, en hij is kaal. Ik had niet verwacht dat hij ons binnen zou laten, want we hebben hem pas 1 keer op straat gesproken,
maar hij liet ons meteen in (zonder afspraak) en we vertelde een hoop over ons geloof. En hij is heel erg geïnteresseerd :). Hij wil graag in het Boek van Mormon lezen, en hij wil naar de kerk komen. JEEY. Mijn companion vind hem alleen een beetje vreemd, en toen hij vertelde waarom snapte ik best waarom hij dat vind... Bill is niet getrouwd, heeft geen kinderen. Er heeft een tijdje een man bij hem in huis gewoond, maar die heeft zelfmoord gepleegd en hij schrijft regelmatig naar een of andere mexicaan die levenslang in de gevangenis in Texas zit omdat hij iemand gekidnapped heeft. Hij vroeg ons of wij hem ook brieven wilden schrijven... Dat wil ik best voor hem doen :P. Mja, het is wel pittig vreemd... Mja, boeie... Hij wil naar de kerk komen. :P.

We hebben Patrick gedropt, want hij gaf ons echt een harde flake. We zouden een Joseph Smith dvd kijken met zijn familie. En we wisten ongeveer waar hij woonde, maar niet precies. Dus toen we onderweg waren vroegen we om het adres, en hij stuurde zijn straat door... Maar niet zijn huisnummer. Dus wij kwamen aan in die straat en vroegen ook om zijn huisnummer... Maar hij sms'te maar niet terug... Dus dat was best vervelend. We hebben hem een paar keer gebeld, maar hij nam niet op... een keer hoorde we hem ophangen... Meh... dus na een half uur zijn huis zoeken gingen we maar terug naar de flat. Dus die zien we voorlopig niet meer... En, hij heeft onze basketbal! Meh... We hadden al zo'n idee dat hij niet echt snapte wat we hem vertelden over het evangelie, waarschijnlijk had hij gewoon mensen nodig om mee om te gaan omdat al zijn vrienden op vakantie waren, sinds zijn vrienden terug zijn van vakantie is Patrick opeens heel afstandelijk geworden.
Maar ja, het gaat om zijn eeuwig welzijn, niet het onze. Wij hebben ons deel gedaan.

Verder gaat zendingswerk uitstekend hier. Maar ik heb geen zin meer om meer te schrijven, ik ga foto's uploaden (dat is dus niet gelukt).

HOUDOE